Όταν τρεφόμαστε εκτελούμε μία βασική λειτουργία. Όταν καλλιεργούμε την τροφή μας εμείς οι ίδιοι, αναλαμβάνουμε μία ισχυρή δέσμευση για τον πλανήτη και κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας.
Το σώμα είναι ένας ιερός ναός που έχει ανάγκη να τον αγαπάμε με πάθος, απαλότητα, τρυφερότητα. Εάν μπορείτε να πείτε ότι αγαπάτε παράφορα το σώμα σας, τότε είστε ίσως ειλικρινής όταν λέτε: «Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Διότι αν αγαπάς το σώμα σου, αυτό σημαίνει ότι αγαπάς τη Γη. Αν καταστρέφεις το σώμα σου, καταστρέφεις τη Γη. Αν κάνεις το σώμα σου ωραίο, τότε ομορφαίνεις τη Γη.
Don Marcellino, Αμερικανός ιθαγενης θεραπευτής
Εγκατεστημένος μπροστά ακριβώς από την αγροικία, ο λαχανόκηπος κατηφορίζει σε ήπια κλίση προς το ποτάμι. Λιγότερο από ένα μέτρο χωρίζει την πόρτα της κουζίνας από το παρτέρι με τα αρωματικά βότανα. Συμβιώνουμε, για μήνες, με τα φρούτα και τα λαχανικά που μας τρέφουν, πριν τα καταναλώσουμε. Πιστέψτε με, αυτό αλλάζει εντελώς την σχέση μας με την τροφή.
Πάρτε για παράδειγμα μία κερασιά, μεγαλώνει, με ένα κορμό μεγάλο σαν άνθρωπος, ακριβώς μπροστά από τα παράθυρα μας. Τον Απρίλιο μας θαμπώνει με μια άσπιλη ανθοφορία, για καμιά δεκαρια μέρες. Μετά, παρακολουθούμε την καρποφορία, ελπίζοντας πως μια καθυστερημένη παγωνιά δεν θα χαλάσει την σοδειά. Τα κεράσια παίρνουν σχήμα, χοντραίνουν, αρχίζουν να αποκτούν το χρώμα τους. Τα πουλιά του δίνουν να καταλάβει, ευτυχώς κυρίος στα ψηλά κλαδιά στα οποία δεν φτάνουμε. Ύστερα έρχεται η εποχή των ώριμων κερασιών.
Το γενναιόδωρο δέντρο μας προσφέρει πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε. Τα φρέσκα κεράσια κάνουν την εμφάνιση τους, διαδοχικά, στο τραπέζι μας για δύο γεμάτες εβδομάδες. Αφαιρούμε τα κουκούτσια από τα υπόλοιπα κεράσια, για να φτιάξουμε σιρόπια, μαρμελάδες, και βουτάμε τα τελευταία στην ρακί. Όλα αυτά τα μικρά, ασήμαντα πράγματα δίνουν ωραία γεύση στη ζωή και δεν έχουν πραγματικά καμία σχέση με την αγορά ενός κιλού ανώνυμων κερασιών από την κεντρική αγορά. Το δέντρο μας, μας δίνει ευχαρίστηση για πολλούς μήνες. Μας παρέχει δωρεάν μια ευχαρίστηση αισθητική και γευστική, που ανανεώνεται κάθε χρόνο.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι ένα μικρό θερμοκήπιο στην άκρη του σπιτιού, μας επιτρέπει να ξεκινάμε τις πρώτες σπορές από τον Ιανουάριο. Τον Μάρτιο μεταφυτεύουμε τα νεαρά φυτά. Επιβλέπουμε την ανάπτυξη τους προσεκτικά. Ποιός μπορεί να περιγράψει την γεύση μιας σαλάτας που κόπηκε λίγα λεπτά πριν το γεύμα; Αναμφισβήτητα περιέχει απείρως πιο ισχυρή ζωτική ενέργεια από την κομμένη ξαδέρφη της, η οποία κόπηκε μια εβδομάδα νωρίτερα κι αφού επισκέφθηκε την κεντρική αγορά, μεταφέρθηκε από τις αποθήκες σε φορτηγά-ψυγεία, για να προσγειωθεί στα ράφια ενός σουπερμάρκετ και ύστερα να τελειώσει την διαδρομή της με τα φύλλα μεσίστια, σε ένα ψυγείο προτού φαγωθεί. Η μία σαλάτα είναι ζωντανή, η άλλη είναι νεκρή. Το δράμα είναι ότι σήμερα σχεδόν όλα τα τρόφιμα μας είναι νεκρά. Να γιατί αν μάθουμε να παράγουμε εμείς οι ίδιοι ένα μέρος της τροφής μας, θα έχουμε ταυτόχρονα μια πηγή υγείας και ευχαρίστησης.
Εάν καταναλώνουμε βιομηχανικά επεξεργασμένές τροφές, μολυσμένες από φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, γεμάτες συντηρητικά, προσθετικές ουσίες και κακά λιπαρά, πως μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα είμαστε υγιείς;
Αντιθέτως, μια διατροφή βιολογική, ζωντανή, όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πηγή, ιδανικά, παραγμένη από τους ίδιους, παρέχει στα σώματα μας τις βασικές θρεπτικές ουσίες και επιπλέον γευστική ευχαρίστηση.
Αναλογιστείτε ότι κατά την διάρκεια αυτών των τεσσάρων εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης ο άνθρωπος, βυθισμένος στην φύση, ζούσε μόνο με άγριες τροφές: φύλλα, φρούτα, μούρα, ρίζες και λίγο κρέας και ψάρι κατα περιόδους, αρκετά αργότερα στην εξέλιξη του. Τα σώματα μας είναι φτιαγμένα για αυτή τη φυσική τροφή και καθόλου προετοιμασμένα για τη λεγόμενη συγχρονη, βιομηχανική και χημική διατροφή, που είναι κορεσμένη σε λιπαρά και ζάχαρη, υπερβολικά πλούσια σε κρέας, δημητριακά και γαλακτοκομικά. Εξ ου και οι αυξανόμενες διαταραχές.
Να τρεφόμαστε με συνειδηση
Σήμερα, για να τραφούμε, δεν ακούμε πια τις ανάγκες του σώματος μας, ακούμε τις διαφημίσεις. Αλλά μήπως οι μέτοχοι των μεγάλων ομίλων της αγροβιομηχανίας νοιάζονται πραγματικά για την υγεία μας;
Η εκρηξη που έχει παρατηρηθεί στις χρόνιες παθολογίες, στις τροφικές αλλεργίες, στις ασθένειες του πολιτισμού (υπέρταση, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, παχυσαρκία, αγχώδης διαταραχή, διαβήτης, ευερέθιστο έντερο) και στον καρκίνο επιβεβαιώνει τη διατροφική και υγειονομική παρέκκλιση στην οποία είναι προσκολλημένες οι λεγόμενες προοδευτικές κοινωνίες μας. Μικρή παρηγοριά, όλα αυτά αυξάνουν το ΑΕΠ!
Είναι άραγε λογικό να αφήνουμε στους βιομηχανικούς ομίλους, που έχουν αναγκαστικά τη λογική του βραχυπρόθεσμου κέρδους και του ανταγωνισμού στις αγορές, τη φροντίδα να αποφασίζουν από τι διαμορφώνονται τα σώματα μας;
Είναι οι βιομήχανοι της αγροβιομηχανίας αρμόδιοι να αντικαθιστούν τη φυσική διατροφή, που μας έθρεψε για τέσσερα εκατομμύρια χρόνια, με τροφές οι οποίες περιέχουν χιλιάδες διαφορετικά συνθετικά μόρια, των οποίων οι συνέπειες δεν έχουν ελεγχθεί συνδυαστικά και μακροπρόθεσμα;
Ενώ γνωρίζουμε πόσο υποφέρει ένας καρκινοπαθής, πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο (280.000 νέες περιπτώσεις καταγράφονται κάθε χρόνο, 153.000 νεκροί το 2002, από τους οποίους οι 43.000 ήταν κάτω των 65 ετών, Εθνικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο, έκθεση Μαρτίου 2007) και πόσο επιβαρύνει την κοινωνία η «θεραπεία» τους (30 δις ευρώ ετησίως, εκ των οποίων 11 δις ευρώ για θεραπείες, 500 εκατ. για την χρηματοδότηση των αδειών λόγω ασθένειας, 1 δις για την έρευνα, την ανίχνευση και την πρόληψη και 17 δις για την απώλεια παραγωγικότητας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσε τον Μάρτιο του 2007 το Εθνικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο.), αποτελεί έκπληξη το γεγονος ότι δεν επιλέγουμε συλλογικά να προωθήσουμε μια πραγματικά φυσική γεωργία και διατροφή.
Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, Ιπποκράτης διατύπωσε το δίδαγμα:
«Φάρμακο σας ας γίνει η τροφή σας».
Ολο και περισσότεροι από μας ανακαλύπτουμε ξανά πόσο σωστά είναι αυτά τα λόγια. Κάθε βιολογικός κηπουρός συμβάλλει στην αποκατάσταση της υγείας του και σ’ εκείνη των δικών του, χάρη στην ποιότητα της παραγωγής του.
Όταν τρώμε κάνουμε μια ιερή πράξη που πρέπει να περιβάλλεται από μεγάλο σεβασμό και έχει να κάνει με την αγάπη.
Η υγιεινή διατροφή θα έπρεπε να αποτελεί βασικό μέρος της εκπαίδευσης, όπως και η διαχείριση άγχους και η μη βίαιη επίλυση επίλυση των συγκρούσεων. Αλλά αυτά τα σημαντικά πράγματα δεν διδάσκονται στα σχολεία.
