Σαν άνθρωποι υπάρχουμε- ζούμε – αντιλαμβανόμαστε – αναπνέουμε, γενικά εξελισσόμαστε και διαμορφωνόμαστε μέχρι που νομίσουμε ότι τελικά έχουμε ολοκληρώσει το μέσα μας. Αυτό το μέσα μας είναι που θέλουμε να είναι καλά γιατί έχοντας αυτό καλά αισθανόμαστε κυρίαρχοι και το αντικατοπτρίζουμε δείχνοντας το έξω μας.
Η αντίληψη για να καταλάβουν οι γύρω μας τι είμαστε είναι υποκειμενική για τον καθένα που έχουμε απέναντί μας κάθε φορά. Σε άλλους αρέσουν οι ατέλειές μας και σε άλλους όχι. Το ζήτημα αυτό ίσως και να είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό που θα είναι καλό να το καταλάβουμε καλά, να απομυθοποιηθεί πλήρως. Δηλαδή να αγαπάμε τις ατέλειες του άλλου και όχι το ιδανικό-ουτοπικό του νου μας γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει το τέλειο που φανταζόμαστε πουθενά στη φύση.
Ο καθένας μας από την ημέρα που γεννήθηκε προσπαθεί καθημερινά να ικανοποιήσει το μέσα του με διαφορές «ασχολίες» που δοκιμάζει να βάλει στη ζωή του. Όμως μόλις τελειώσει η “ασχολία” το μέσα σταματά να ικανοποιείται και έτσι γεννιούνται άλλα συναισθήματα, τα οποία άλλους τους πιέζουν και άλλους τους κάνουν καλύτερους. Κάποιοι καταφέρνουν να νικούν τους φόβους τους και να εξελίσσουν το είναι τους. Μη ζεις λοιπόν στην επιφάνεια βλέποντας και ασφαλίζοντας μόνο αυτό που βλέπεις, από κάτω σου υπάρχει το άγνωστο-φόβος αλλά μόνο κάνοντας βουτιά θα μάθεις το βάθος και θα ανακαλύψεις-εξελίσσεις το είναι σου. Έτσι λοιπόν μπορείς να νιώθεις-ζεις την κάθε μέρα σαν κάτι νέο και ανεξερεύνητο που με τη σειρά του θα σε γεμίσει συναισθήματα.
Κάποιοι θα δουν πιο βαθιά και εκτός από το να αισθάνονται θα μπορούν και να συναισθάνονται, έτσι, όχι μόνο ολοκληρώνουν το μέσα τους γεμίζοντας αγάπη, αλλά μπορούν παράλληλα να τη μοιράσουν στους γύρω τους.
Για να ανακαλύψουμε αυτό το μέσα μας ένας δρόμος είναι τα συναισθήματα, αυτά τα συναισθήματα που βγάζει ο καθένας μας καθημερινά. Παρατήρησέ τα εκτός από το να τα εκδηλώνεις, έτσι θα τα μάθεις πιο πολύ και επίσης είναι αυτά που θα σου δείξουν το δρόμο για το μέσα μας. Αυτά ξέρουν να «βγουν» από μέσα μας, αρκεί να δεις τη διαδρομή και να τη μάθεις. Το κάθε ένα έχει τη δική του υπόσταση δίνει και παίρνει, ενεργοποιεί και αδρανοποιεί, όλες αυτές τις υποδοχές του σώματος μας για να εκδηλώσουμε αυτό που είμαστε. Όταν αυτοί οι υποδοχείς γεμίσουν αγάπη-γαλήνη νιώθουμε παρών και αυτό είναι που ολοκληρώνει την ευτυχία μας.
Μερικά από αυτά λειτουργούν σαν άγγελοι και κάποια άλλα σαν δαίμονες. Οι δαίμονες μας κάνουν πιο δυνατούς στο «τέλος», ενώ οι άγγελοι μας δείχνουν το δρόμο. Θέλει προσπάθεια, όπως τα πάντα στη ζωή, αλλά αξίζει πραγματικά να είμαστε καλά και να γνωρίζουμε το μέσα μας, ούτως ή άλλως για αυτό δεν παλεύουμε κάθε μέρα;
Η προσπάθεια που κάνει ο καθένας μας αντιπροσωπεύει αυτό που δείχνει το μέσα του. Όσο εκδηλώνουμε την «μη αγάπη» αναπαραγόμαστε σε αυτό ενώ όσο εκδηλώνουμε αγάπη πραγματοποιούμε αυτό που θέλει ο καθένας, να είναι καλά το μέσα του!
Συναναστρεφόμαστε από όταν ξυπνήσουμε μέχρι να κοιμηθούμε με άλλους, όμοιους και μη, εκφραζόμαστε μαζί τους με άλλους ευχάριστα και με άλλους λιγότερο. Ο καθένας κάτι δίνει και κάτι παίρνει, δεν χρειάζεται να είναι ίδια σε ποσότητα γιατί το συναίσθημα δε μετριέται, μόνο καλύπτει το είναι μας. Αν τα παρατηρήσουμε ίσως να δούμε εκεί στο μέσα μας. Ο χρόνος είναι λίγος και αξίζει να τον σπαταλάμε σε αληθινές καρδιές, σε καρδιές που μας γεμίζουν.
Ε.ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ
